اِسْتِفان مالارْمِهْ اديب فرانسوي، در 18 مارس 1842م در پاريس به دنيا آمد. وي پس ازگذراندن تحصيلات خود و فراگيري زبان انگليسي، به تدريس اين زبان و نيز ترجمه برخي اشعار شاعران انگلستان پرداخت. مالارمه مدت‏هاي طولاني، محفلي با نام "سه شنبه" در خانه‏اش تشكيل مي‏داد كه در آن، هواخواهان مكتب سمبوليسم يا نمادگرايى به گفتگو مي‏نشستند. بر اساس اين مكتب، احساسات و حالات روحي به طور غيرمستقيم از راه نمادها به خواننده يا شنونده القا مي‏شود. شخصيت گيرا و حُسن بيان مالارمه، بسياري را به محفلِ سه‏شنبه‏هاي او كشاند و خودِ وي مقام رهبري نمادگرايان را به عهده گرفت. مالارمه با تاثير از برخي از ادباي گذشته، نه تنها در به كار بردن كلمات، امساك مي‏كرد، بلكه ابهام در نوشتن را تشويق مي‏نمود و عملاً توجهي به ساختمان دستوري زبان نداشت. از نظر وي، شعر براي عوام بايد معما گونه باشد و براي اهل فن و محرمان راز، چون موسيقيِ مجلسي. مالارمه در پي آن بود تا شعر را از هر چه مادي و محسوس است برهنه سازد و احساسات و انديشه‏هاي ناخودآگاه را با اشارات غيرمستقيم، با به كار بستن اصوات و تصاويرْ بيان كند كه اين خودْ مايه ابهام شعر و نثر او شده است. تقريباً هر شعر مالارمه بر محور يك تصوير يا استعاره سروده مي‏شود و دسته‏اي از تصاوير تَبَعي، در اطراف آن ايجاد مي‏گردد تا انديشه اصلي را قوام بخشد. از مالارمه آثاري از نظم و نثر شامل مجموعه‏اي از اشعار جواني شاعر و نيز پريشان‏گويي درباره نظريات زيبايي‏شناسي او بر جاي مانده است. استفان مالارمه سرانجام در نهم سپتامبر 1897م در 55 سالگي درگذشت.